اي کاش يک دانه تسبیح تو بودم... تا دست کشي بر سر سودا زده ي من

 

ای غایب از نظر . . .

ای غایب از نظـــر به خدا می ســــــــپارمت  |  جانم به سوختی و به دل دوست دارمت

تا دامـــــــن کفن نکشـــــم زیر پــــای خـاک  |  بــــاور مکــن که دســــت ز دامن بدارمت

محــــراب ابــــــــرویت بنما تا سحـــرگهـــی  | دســـت دعـــــا برآرم و در گردن آرمـــــت

گر بایدم شدن ســــــــــوی هــــاروت بابلی  |  صـــد گونه جــــــادویی بکنم تا بیارمــــت

خواهم که پیش میرمــــت ای بی وفا طبیب  |  بیمــــــــــار بازپپــــــرس که در انتظارمت

صد جوــــــی آب بســــــته ام از دیده برکنار  |  بربوی تخـــــم مهــــر که در دل بکارمـــت

خونم بریخت واز غم عشـــــــقم خلاص داد  |  منـــــت پذیر غمزه خنجـــــــــــر گذارمـت

می گویـم و مرادم از این سیـــــل اشـــکبار  |  تخــــــم محــــبت است که در دل بکارمت

بارم ده از کرم سـوی خود تا به ســـــــوز دل  |  در پای دم به دم گــــــــــهر از دیده بارمت

حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست  |  فی الجمله می کنی و فرو می گذارمت